Και αναφέρομαι, σε αποδεκτούς, δημοκρατικούς κοινωνικούς όρους. Το "συνευρίσκομαι", "συνδιαλέγομαι", "συναποφασίζω" και "συλλειτουργώ" είναι οι απαραίτητες κοινωνικές συνθήκες, που προάγουν τον διάλογο, την συλλογικότητα, την κοινωνία και τους πολίτες.
Δεν είναι, ταυτόχρονα, όμως, επ΄ουδενί, αρκετές, μα ούτε και οι μοναδικές σταθερές που θα επιβεβαιώσουν και θα επικυρώσουν την "αξιοπιστία ενός λόγου".
Η ελευθερία στην έκφραση της γνώμης και η αξιοπιστία του λόγου, δε ποσοστικοποιείται. Δεν κρίνεται, αλλά ούτε επικυρώνεται από τους όποιους, κοινωνικούς και δημοκρατικούς πλειοψηφικούς συσχετισμούς. Συμβαδίζουν, αλληλοσυμπληρώνονται και δεν αντιμάχονται.Στην σύγχρονη εποχή μας, αυτήν εδώ:
- Όπου: η ταχύτητα μας φέρνει στο προσκήνιο την θεαματικότητα αντί του " ουσιαστικού θεματικού" και το εντυπωσιακό, αντικαθιστά το ωφέλιμο και δημιουργικό.
- Όπου: η αξία της ενημέρωσης και της γνώσης αποτιμώνται με δείκτες και αριθμούς από τα κυρίαρχα Μ.Μ.Ε, εκείνα που "συναινετικά" διαμορφώνουν συνειδήσεις "περιορισμένης ισχύος" και πεπερασμένης διάρκειας.
- Όπου: η "αξιοπιστία" έχει μετατραπεί, τέλος, σε ένα αντικείμενο μελέτης στατιστικής δημοσκοπήσεων, που την φέρνουν στον πάτο, κάτω-κάτω.. και άλλο δεν πάει. Τότε, να σταθούμε, στο πλάι και να αφουγκραστούμε, τις χαμηλές φωνές.
Οι μεγάλες και δυνατές, πολύ αχό σηκώνουν.
0 σχόλια