ομόκεντρες διαδρομές

Κοινές είναι οι διαπιστώσεις, που αφορούν:

α) Την "αναπηρία" της ευρωπαϊκής ένωσης.

β) Τις αρπακτικές ακόρεστες διαθέσεις των εγχώριων και διεθνών παρασιτικών οικονομικών κέντρων που λυμαίνονται τον παραγόμενο δημόσιο πλούτο.

γ) Την υπανάπτυξη της δημόσιας διοίκησης και του ευρύτερου δημόσιου τομέα στην χώρα μας, που οφείλεται- εκτός των άλλων -και στην ανυπαρξία αξιόπιστων θεσμικών ελεγκτικών μηχανισμών.

- Οι κοινωνικές ομάδες, οι πολίτες, χαρακτηρίζουν τα οικονομικά μέτρα , σαν αδίκως κατανεμημένα.

- Θα ήταν έκπληξη, αν τα μέτρα, ήταν δίκαια. Επίσης, αν η κοινωνία στο σύνολό της, τα αποδεχόταν σαν δίκαια.

Το θέμα, εύλογα, πρέπει να απασχολήσει ένα νέο πολιτικό πλαίσιο. Στο επόμενο στάδιο, αυτό που αποσιωπάται ή απλώς αναφέρεται χωρίς να υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις, τέτοιες που να πείθουν ότι μας έχει απασχολήσει η σοβαρότητα του.

Ποιοί θα υλοποιήσουν αυτά τα μέτρα;

Ποιός εγγυάται την αξιόπιστη, έστω, εφαρμογή

στα νέα οικονομικά και ανισόρροπα, μέτρα;

- Με ποιό τρόπο, άραγε, θα συμμετάσχουν στην υλοποίησή τους, εκείνοι οι οποίοι κατέχουν προνομιακές θέσεις στην δημόσια διοίκηση και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα;

- Περιορίζονται μισθοί, αφαιρούνται επιδόματα και εξετάζονται περιπτώσεις για την επιστροφή χρημάτων, που χορηγήθηκαν, καθ'υπερβολήν, από το 2006.

- Ποιές οι αναμενόμενες ενέργειες, που θα μηχανευθούν. τα υψηλά αμειβόμενα στελέχη, ώστε να έχουν τις λιγότερες απώλειες και να διατηρήσουν το απυρόβλητο στις ευθύνες που τους αναλογούν;

- Είμαι πεπεισμένος, ότι θα ακολουθήσουν διαδικασίες που δεν θα αφορούν στην δίκαιη κατανομή των βαρών, όπως:

- Εσωτερικές διοικητικές ανακατονομές και "καθαρισμός" από ίχνη που θα οδηγούσαν σε αμέτρητο πλήθος από συμπεριφορές, ασυδοσίας, αυθαιρεσίας, ανομίας και καταχρηστικής εξουσίας.

Συμπεριφορές που ευνοούσαν τα ίδια συμφέροντα τους, αδιαφορώντας, εντελώς και γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια κάθε σύμβαση περί των αρχών δικαίου, ισονομίας, εργατικού δικαίου και όλων αυτών των αορίστως οριζομένων και ουδέποτε εφαρμοσμένων.

- Συνεπώς, εκτός από τα άδικα οικονομικά μέτρα λιτότητας, που καλούνται να πληρώσουν οι μη "έχοντες και προς χάριν εκείνων που διαχειρίστικαν με ανάξιο, ανεύθυνο και αξιόποινο τρόπο το δημόσιο χρήμα.

- Έκτός από αυτό, λοιπόν, θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε το δυσκολότερο όλων:

Την αδυναμία της εξάλειψης των παραγόντων

που δημιούργησαν αυτά τα οικονομικά δυσεπίλυτα προβλήματα.

Δεν αφορούν, ως εκ τούτου, στα αρνητικά αριθμητικά μεγέθη της οικονομίας μας. Και μόνο σ'αυτά.

Ποιοί θα αναλάβουν την ευθύνη να αντιπροτείνουν και να προωθήσουν μέτρα που θα ανταποκριθούν στα αιτήματα της εποχής;

- Η κυβέρνηση, δεν πείθει. Η αξιωματική αντιπολίτευση, έχει πιάσει πάτο, κατά τα κοινώς λεγόμενα.

- Οι αριστερές πολιτικές δυνάμεις, βρίσκονται εγκλωβισμένες σε εσωτερικές διαμάχες, από την μια και από την άλλη, έχουν να αντιμετωπίσουν πολιτικές αντιφάσεις που οι ίδιες δημιούργησαν.

- Η πολιτική στρατηγική της άκριτης υποστήριξης όλων των συντεχνιακών αιτημάτων έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την δίκαιη επίλυση των κοινωνικών και εργασιακών ανισοτήτων.

- Οι ομάδες που έχουν διαμορφώσει κλίμα πελατειακών σχέσεων και συμμαχίες με κρατικοδίαιτα ιδιωτικά συμφέροντα επιδιώκουν την διατήρηση των άνομων προνομίων τους και βρίσκοντασι σε πλήρη αντιπαράθεση με τους εργαζόμενους που λειτουργούν έξω από τα παρασιτικά παράκεντρα.

- Εκεί, όπου τα κόμματα και τα συνδικάτα, σιωπούν, εκεί χάνεται και η κοινωνική αλληλεγγύη, εκεί, πλέον, αναζητείται η αξιοπιστία του πολιτικού λόγου.

Είναι αδιάφορη μια γενικόλογη αφηρημένη πολιτική χωρίς συγκεκριμένες θέσεις ή απόψεις, που δεν είναι ικανές να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα στην ουσία τους.

Δεν είναι πολιτική στρατηγική, η παράθεση από ιδέες που αιωρούνται στην ατμόσφαιρα, αλλά δεν υλοποιούνται επί της γης. Αδυναμία είναι και υπεκφυγή, ταυτόχρονα.

Παράδειγμα:

Λύσεις, θεσμικές και Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας.

Δεν είναι απλό θέμα η απόλυση ενός υπαλλήλου, ενώ έχει γνωμοδοτήσει, με σχετική έκθεσή της, υπερ του, η Επιθεώρηση Εργασίας.

Γιατί υπάρχει κενό στο εργατικό δίκαιο;

Ποιός είναι ο υπεύθυνος θεσμικός μηχανισμός που ελέγχει την εφαρμογή των νόμων και γνωμοδοτεί, τελεσιδικώντας; Υπάρχει; Όχι.

Η καθημερινότητα αναδεικνύει τα πραγματικά προβλήματα. Οι εργαζόμενοι είναι τελείως απροστάτευτοι στις επιθετικές, αυθαίρετες τακτικές των διαπλεκομένων συμφερόντων που καταδυναστεύουν και λυμαίνονται τον δημόσιο πλούτο.

Δημόσια διοίκηση και ποικιλόμορφα ιδιωτικά συμφέροντα έχουν δημιουργήσει άνομα κέντρα εξουσίας και στεγανά. Αυθαιρετούν, ασυδοτούν και λογαριασμούς δεν δίνουν.

Ποιοί ελέγχουν; Κανείς!

Τα αρμόδια θεσμικά όργανα ( Σ. ΕΠ. Ε) είναι στο περιθώριο και αδρανοποιημένα.

Τα θέματα προς επίλυση είναι πολλά και απαιτούνται άμεσες λύσεις. Τα οικονομικά μέτρα απαιτούν θυσίες.

Χωρίς διαφάνεια και αξιόπιστες προτάσεις η κοινωνία ασφυκτιά και πνίγεται σε μια ζοφερή ατμόσφαιρα που απογοητεύει αν δεν υπάρξουν ενδείξεις για μια ειλικρινή και δίκαιη αντιμετώπιση των προβλημάτων.

Η διαφθορά είναι το πρώτο και κυρίαρχο ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί σε οποιαδήποτε πολιτική στρατηγική. Καμμία ιδεολογική και πολιτική πρόταση σεν είναι αξιόπιστη, αν δεν συμπεριλαμβάνει στην στρατηγική της την διαφάνεια και την αντιμετώπιση της διαφθοράς.

Εντολές, χωρίς ουσιαστικό πολιτικό περιεχόμενο, δεν αφορούν στην κοινωνία των πολτιτών που συμμετέχει, αλλά στην κοινωνία της βιομηχανίας των υπηκόων.

- Αυτόν, τον άχαρο ρόλο του τερματοφύλακα, μιας μικρής ομάδας που καλείται να αποκρούσει το "πέτσινο" πέναλτυ;

- Ή μήπως, είμαστε διαρκώς και αδιακόπως οι μπουκαδόροι, που θα μπούν στο γήπεδο επειδή το πρωτάθλημα είναι στημένο εκ των προτέρων ;

Τα κόμματα, οι κοινωνικές ομάδες, τα συνδικαλιστικά σωματεία, καλούνται να κερδίσουν την χαμένη τους αξιοπιστία.

- Να κοπούν, οι ομφάλιοι λώροι με εκείνους ευνοούν την αδιαφάνεια και την διαφθορά, με εκείνους που ανέχονται την ανομία, την ασυδοσία και καταδυναστεύουν την δημόσια διοίκηση και τα άνομα παράκεντρα.

Και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ολόκληρη, δεν γίνεται.

Διαφθορά στους χώρους εργασίας