"Αυτή η πολιτική κοινωνία προς την οποία άγεται απο την κοινωνικότητά του ο άνθρωπος στηρίζεται σε ισχυρούς θεσμούς, όπως το δίκαιον και μάλιστα το πολιτικόν δίκαιον, που αναφέρεται, κατά τον φιλόσοφο,

«επί κοινωνών βίου προς το είναι αυτάρκειαν ελευθέρων και ίσων»[6].

Διά του πολιτικού δικαίου, όπως το ορίζει ο Αριστοτέλης, διασφαλίζονται οι δύο δημοκρατικές αξίες της ελευθερίας και της ισότητος."
........

«Τίποτα δεν οφείλεται σε απαράβατους φυσικούς νόμους. Όλα είναι αποτέλεσμα ανθρώπινων αποφάσεων και ανθρώπινων θεσμών» Νόαμ Τσόμσκι.

( Σπίθας, Πολιτική κοινωνία)

"Memento" . ταινία των :

Christophen Nolan, Jonathen Nolan. Πρωτ: Cuy Pearce - Anne Moss.

Μετά απ' την δολοφονία της γυναίκας του και τον σοβαρό τραυματισμό του ιδίου, ο πρωταγωνιστής μας, συνέρχεται στο νοσοκομείο. Είχαν πέσει θύματα μιας επίθεσης από έναν διαρρήκτη. Τυχαίο το γεγονός ή μήπως προμελετημένο;

Το τραγικό γεγονός δεν τελειώνει εδώ. Τώρα θα έχει να αντιμετωπίσει και τις απρόβλεπτες συνέπειες του τυχαίου(;) συμβάντος που θα καθορίσει ανεπανόρθωτα την ζωή του από εδώ και στο εξής. Τα 15λέπτα κενά στην μνήμη του,θα τον συνοδεύουν, συνεχώς, στην προσπάθεια να εκδικηθεί για το θάνατο του αγαπημένου του προσώπου.

Ένα αριστουργηματικό φίλμ που ξεφεύγει απο τα στενά όρια ενός αστυνομικού θρίλερ ή ενός απλού φίλμ- νουάρ. Έτσι, δυστυχώς, το χαρακτήρισαν, βιαστικά μάλλον, οι κριτικοί των ταινιών κινηματογράφου!

Ο πρωταγωνιστής, Γκάις Πήρς, αρχίζει να αναζητά τον δολοφόνο της γυναίκας του.

Η παράξενη, όμως, "ασθένειά" του, αυτή η ξαφνική , συμπτωματική και περιοδική αμνησία, δεν του επιτρέπει, παρά να αντιλαμβάνεται και νάχει επίγνωση του "κόσμου", των γεγονότων και των καταστάσεων για 15λεπτά. Δεκαπέντε λεπτά επίγνωσης, εγρήγορσης και μετά το απόλυτο κενό. !! Μετά ξεχνά τα πάντα..
Ποιός είναι , που βρίσκεται, ποιοί οι φίλοι του και ποιοί οι "εχθροί του";

Κάνοντας χρήση μιας συνηθισμένης κινηματογραφικής θεματολογίας, ο Νόλαν, στην ουσία πραγματεύεται την διαρκή και αγωνιώδη πάλη του "αιώνιου ανθρώπου", με τον εαυτό του. Μέ ένα συνεχές φλάς- μπάκ απο "ασύνδετα" 15λέπτα και με συνεχείς εναλλαγές εξελίσσεται η ταινία μας.

Ο πρωταγωνιστής σε μιά διαρκή αναζήτηση του δολοφόνου, μα και του "εαυτού" του, ταυτόχρονα.

Στην προσπάθειά του αυτή, ο ήρωας μας παλεύει συνεχώς με το άγνωστο. "Άγνωστες" οι προθέσεις των διπλανών του.
Φίλοι ή κακοί, άραγε ; Γνωστοί του ή άγνωστοι, που έχουν άλλα σχέδια από τα δικά του; Οι δικές του προθέσεις ;

Ανά 15λεπτο, άγνωστες και αυτές.

Απο την θέση του "τιμωρού", περνά σε κλάσμα δευτερολέπτου, απέναντι, στην άλλη θέση, αυτήν του θύματος και του παραπλανημένου!

Όλη η θεματολογία, "φωτογραφίζεται" σε μια έξυπνη και ευρηματική σκηνή, 15 λεπτών! Εκείνη, στην οποία, ο "ήρωας" τρέχοντας παράλληλα σε σειρά παρκαρισμένων αυτοκινήτων, έχοντας απ' την άλλη πλευρά τον "εχθρό" αλληλοπυροβολούνται και τρέχουν και οι δυό προς την ίδια κατεύθυνση και...ξαφνικά, να που τελειώνουν τα 15 λεπτά!

Σταματά, με το πιστόλι στο χέρι, βλέπει τον "άλλο" απέναντί του.

Τώρα, τι θέλει, τι ζητά και τι πρέπει να κάνει ; Τι συμβαίνει, άραγε;

Ξέχασε, πάλι, ποιός καταδιώκει ποιόν; Το όνομά του; Ποιό είναι και " τι ψάχνει";

Σαφής η "θέση" του σκηνοθέτη και δημιουργού της ταινίας.

Ένας άνθρωπος, ο "ήρωας" μας, κινείται με μυαλό "15λεπτο" και με ανεπτυγμένο ένστικτο, αφού αναμνήσεις δεν υπάρχουν , ούτε εμπειρία (θυμίζει: "Σιντάρτα" και το " ο Λύκος της στέπας" του Έσσεν ).

Προσέξτε την αναλογία δεν είναι καθόλου τυχαία, βέβαια.
"15 λεπτά μυαλού/ανεπτυγμένο ένστικτο". Θυμόμαστε την σχέση συνειδητού προς το ποσυνείδητο ( 1/10).

Το μυαλό υποχρεούται να κινείται και να επιλέγει με ταχύτητα και είναι υποχρεωμένο να δράσει, να αφομειώσει και να επεξεργαστεί τις πληροφορίες, τάχιστα. Μετά, παίρνει την θέση του και ενεργεί το "φιλτραρισμένο" ένστικτο"και τούμπαλιν.

Φινάλε αντάξιο για υποψιάσμένους θεατές, αφού ξεφεύγει απο την παγίδα του "χάπιεντ". Θύματα - θύτες και καλοί -κακοί, τυλιγμένοι στο σκοτάδι αναζητούν την λύτρωση αγνοώντας τις προθέσεις των εκάστοτε συνοδοιπόρων τους .

Ακόμη και τις δικές τους, αλίμονο.

( Έτσι το είδε ο Σπίθας )

Αναζήτηση σε αυτό το ιστολόγιο

Είμαστε

Οι ομόκεντρες διαδρομές είναι το νέο διαδικτυακό μας στέκι. Δημιούργημα μιας αυθόρμητης αλλά συνειδητής επιθυμίας. Ένα στέκι που δε στοχεύει σε κανένα μεγαλεπήβολο, μεγαλόστομο και μεγαλειώδη αποτέλεσμα. Ένα ιστολόγιο που θέτει σαν αφετηρία εκκίνησης να ενσπείρει κάποιους σπόρους ιδεών και αξιών και οι οποίοι πιθανόν να αποτελέσουν εφαλτήριο για χρήσιμους προβληματισμούς και ακόμη ακόμη χρήσιμους διαλόγους.

Οι ομόκεντρες διαδρομές έχουν σαν κοινή αφετηρία εκκίνησης ένα διάλογο με άξονα την κοινή λογική την κατάθεση σκέψεων και απόψεων που αφορούν την πολιτική και στην κοινωνία, μακριά από την μικροκομματική πολιτική. Με ανοχή στη διαφορετικότητα, και επιμονή στην πολιτική ηθική, με παρρησία, καλή προαίρεση και ... μιλώ σιγά, μήπως και δεν μ΄ακούσουν !

Επιθυμούμε στα ιδεοδρομικά μας ταξίδια, να εμπλουτίσουμε τις σκέψεις μας, την ψυχή μας και να βελτιώσουμε το εγγύς περιβάλλον μας. Μικρές επιθυμίες, αλλά μεγάλα ταξίδια με ομόκεντρες διαδρομές, λοιπόν.

Δείμος - Σπίθας